Allez les Bleus!

When the World Cup is over, it’s time to draw up the balance. What can we say about the World Cup as a whole? Well, in general I thought it was a very exciting World Cup. The so called “weak” countries were often not weaker than their opponents. Although they were most of the times on the losing end, the matches were usually very entertaining. Think of Morocco against Portugal or Belgium against Japan, just to name a few. We have also seen a lot of goals given the football era in which we currently live. In today’s football most teams are playing in a compact defense and then you would not expect so many goals. That tells me something about the defending ways 😉

The fact that the traditional big countries were beaten sooner than later and some of them didn’t even participate, every game was a total surprise, which made it extra fun to watch. New countries, such as Belgium, have stepped up. England was raised from the dead and Croatia showed that it belongs at the top. These new developments make it exciting. Not only the countries you’d have expected came far, it could have gone either way.

Croatia, Uruguay and Russia showed a great team spirit. It’s good to see that team spirit is everything. However, the country that formed the least unity became champion in the end due to their exceptional individual qualities. Les Bleus have gained the victory! In the semi-finals and final, Belgium and Croatia were better as a team (in my opinion), but France got lucky because of own goals, penalties, etcetera. Or maybe they just enforced that themselves?

That the French team was not acting as a whole, was also visible after the ceremony. Just think of 1986 in Mexico when Argentina became the champion and Diego and co were running and crying with the cup. Those beautiful World Cup moments where the winners made a round together throughout the stadium with the cup,  have been slowly replaced by individualists who first have to make a selfie before they can be celebrate the victory together. That clearly showed the story of this French team. Despite their lack of unity, congratulations to the French, they deserved it. Bravo les bleus!

Allez les Bleus!

Het WK zit erop en dan wordt er altijd even een balans opgemaakt. Wat kunnen we zeggen over het WK in zijn geheel? Nou, in het algemeen vond ik het een heel leuk WK. De in de regel “zwakke” landen waren vaak niet zwakker dan de tegenpartij. Hoewel ze meestal nog aan het kortste einde trokken, waren het dikwijls vermakelijke wedstrijden. Denk maar aan Marokko-Portugal of Belgie-Japan, om er maar een paar te noemen. Er vielen daarnaast veel doelpunten voor de tijd van voetbal waarin we momenteel leven. In het huidige voetbal is het voornamelijk compact met z’n allen op eigen helft verdedigen en dan zou je niet zo veel doelpunten verwachten. Dat zegt gelijk ook wat over het verdedigen zelf 😉

Ook het feit dat de traditionele grote voetballanden er snel uit lagen en sommigen niets eens mee waren, werd het iedere keer weer een totale verrassing en dat maakte het extra leuk. Er staan weer nieuwe voetbalmachten op, zoals Belgie. Engeland is wederopgestaan uit de dood en Kroatie laat zien dat het aan de top hoort. Deze nieuwe ontwikkelingen maken het spannend. Het waren niet alleen voorspelbare landen die ver kwamen, het kon steeds alle kanten op.

Verder heb ik genoten van de teamgeest van onder andere Kroatie, Uruguay en Rusland. Team spirit is everything en dat is mooi om te zien. Toch is het land dat het minst een eenheid vormde uiteindelijk kampioen geworden door hun uitzonderlijke individuele kwaliteiten. Les Bleus trokken aan het langste eind. In de halve finale en finale waren Belgie en Kroatie zelfs beter als team, maar zat het de Fransen reuze mee met eigen goals, penalties etcetera. Of hebben ze het misschien toch gewoon zelf afgedwongen?

Dat het Franse team geen eenheid is, was zelfs na de uitreiking te zien. Denk maar aan 1986 in Mexico toen Argentinie kampioen werd en Diego en co rennend en huilend de ereronde deden met de beker. Die mooie beelden van WK’s waar de kampioenen met zijn allen een ronde rennen met de beker door het hele stadion en hun vreugde niet op konden, zijn langzaam vervangen door individualisten die zelf eerst een selfie moeten maken voordat het gezamenlijk gevierd kan worden. Dat gaf duidelijk weer wat het verhaal van dit Franse team is. Desondanks gefeliciteerd aan de Fransen, verdiend gewonnen. Bravo les bleus!